கோச்சியிலே போகையிலே
காட்சிகளைக் காணுகையில்
ஆச்சரியம் சில தரும்
பூச்சொரியும் சில மனதில்
தூரத்தில் காணுகின்ற
துலாக் கிணறு சிறு வயதின்
ஊருக் கிணற்றடியை
ஈரமாய் நினைவு தரும்
ஓலைக் குடிசைகள்
ஒன்றிரண்டு கல் வீடு
ஏழைகள் கிராமத்தை
இரசித்துப் பார்க்க வைக்கும்
பின்னோக்கி ஓடுகின்ற
பெயர் தெரியா மரக் கூட்டம்
கண்ணின் மாயை பற்றி
காதில் சேதி சொல்லும்
இத்தனை காடிருந்தும்
இன்னும் காடு வளர்ப்பதேன்
பத்தாம் பசலியாக
பாவி மனம் உள் குடையும்.
பக்கத்து ஆசாமி
பாதி நேரம் போண் பார்த்து
உட்கார்ந்த இடத்திலேயே
உசும்பாமல் இருப்பார்.
காசியப்பன் காலத்தில்
கடையிலே பொரித்த வடை
ஊசிப் போய் இருந்தாலும்
‘உணு’ என்று விற்பான்
பிரயாணி பிராணியாகி
பேசுகின்ற அறிவித்தல்
இரயில் நிலயங்களில்
இடைக்கிடை கடுப்பேற்றும்
கழிவறை செல்வதா
கல் போல இருப்பதா
இழுபறிப் படுகிறார்கள்
இருக்கின்ற நிலை பார்த்து
இரயில் பயணங்கள்
இரசனை மிக்கவை
உறவையும் நட்பையும்
உண்டாக்கக் கூடியவை…!